MONTZEN

Montzen maakt eigenlijk geen deel uit van onze studie.

Toch willen we even stil staan bij zijn geschiedenis omdat dit station van 18 mei 1952 tot 01 juni 1957 de eindbestemming was van spoorlijn 38.


Vanaf 1919 nam het spoorwegvervoer fors toe o.a. door de aanvoer van Duits materiaal, dat men leverde voor de herstelbetaling van oorlogsschade. Hierdoor zag de Belgische Staat zich genoodzaakt het rangeerstation van Montzen af te werken en zelfs uit te breiden.


Het geheel aan rangeersporen, kantoorgebouwen en stelplaats strekt zich vandaag uit over 80 ha, 3500 meter lang en 240 meter breed, en men zou nog verder kunnen uitbreiden.

Vóór de oorlog, tijdens een wedstrijd van de Belgische spoorwegstations met de mooiste bloemperken, sleepte Montzen eerste prijzen in de wacht.

In 1938 behaalde het zelfs een eerste prijs terwijl het van mededinging uitgesloten was. Deze opeenvolgende onderscheidingen waren de verdienste van één persoon: Eugène Lemlijn.

+ in onze rubriek FOTO'S Het station en het rangeerterrein werden vernield bij de bombardementen van 27 april 1944.

Een noodloods verving dan het oude gebouw tot de reizigersdienst opgegeven werd. Het gebouw voor de douane en accijnzen samen met de bloemperken bevonden zich langs de hoofdspoorlijn in de buurt van de Ziegler loodsen, die pas in oktober 1974 zijn gebouwd.

Vandaag kun je niet meer zien waar de eerste gebouwen zich bevonden.

De locomotiefstelplaats van Montzen is nooit groot geweest; ze werd pas in 1918 door de Belgen gebouwd en de eerste locomotieven werden er in 1922 gestationeerd.

In 1946 kwam er een handjevol loks bij van het type 41. Deze werden later vervangen door een contingent van het type G8 (Belgisch type 81) waarvan er geen enkele is bewaard.
Vanaf 1955 ontving de stelplaats enkele types 26 afkomstig uit de Gaume (uit de stelplaats van Latour) aldaar afgestoten door de komst van de eerste "bulldogs", lijndiesels van de serie 53.

Het is de 250005 (8405) die de laatste pendeltrein Aubel-Montzen heeft gesleept.