Het verhaal van dit op de grens België-Pruisen gelegen station is nogal merkwaardig en verdient enige uitleg.
Zoals we gezien hebben, gingen de werken voor de bouw van de vitale verbinding Bleyberg-Welkenraedt onder de impuls van Rémy Paquot vlot vooruit.
Dit zuidelijke gedeelte van lijn 39 werd in 1870 in gebruik genomen. Kort daarna, in 1872, kwam ook het noordelijke gedeelte naar Gemmenich en Aken-Zuid in dienst.
Oorspronkelijk was voor Gemmenich geen station voorzien. We zien dadelijk waarom. Het laatste Belgische station was Plombières/Bleyberg, waar ook de douanediensten waren gevestigd. En daar lag juist het probleem: er mocht geen officiële halte zijn tussen de geografische en de administratieve grens.
In 1880 echter vroeg het Nederlandse dorpje Vaals een halte in Gemmenich omdat het omwille van zijn ligging moeilijk aan het Nederlandse spoorwegennet kon worden aangesloten. Gemmenich was de dichtst mogelijke stopplaats, vergeleken met Aken (D) en Simpelveld (NL). De Belgische administratie liet zich echter niet meteen overhalen en onze noorderburen (en onze dorpgenoten) kregen hun station pas in 1886.
Zo stond het in het "Journal d'Aubel" van april 1886:
M. Loslever, volksvertegenwoordiger van Verviers, vraagt minister Beernaert naar de stand van zaken i.v.m. het station van Gemmenich. Het antwoordt luidt: Bij het bouwen van de lijn had de afdeling financiën om de bouw van een douanekantoor en een station in Gemmenich gevraagd. Dit was de beste oplossing omdat dit gehucht veel dichter bij de grens ligt dan Bleyberg. De spoorwegmaatschappij weigerde dit toen echter omwille van plaatselijke omstandigheden en technische moeilijkheden: de helling was te steil op dit segment en het was kennelijk niet mogelijk om er een plat stuk te vinden dat lang genoeg was om er een halte te plaatsen. Zo werd dus het station in Bleyberg gebouwd.
De ligging van het douanekantoor was echter alles behalve optimaal: het was te ver van de grens en bovendien moesten de treinen tot aan het kantoor worden geëscorteerd. Ineens leek de spoorwegmaatschappij niet meer zo zwaar aan de technische bezwaren te tillen en aanvaardde om in Gemmenich een station te voorzien. De drie douanediensten moesten dan ook worden overgeplaatst.
Op 12 september 1886 stond het dan te lezen: de tijdelijke halte is na 15 jaar wachten eindelijk af.
Men had gewoon de wielen van drie wagons verwijderd en ze naast het spoor geplaatst.
Na het einde van de tweede wereldoorlog was Gemmenich eindstation voor de treinen die van Welkenraedt kwamen. De verbinding met Botzelaer en Duistland zou men nooit meer hervatten...
+ in onze rubriek FOTO'S
Het stationsgebouw staat er echter nog altijd.
Het werd gekocht en gerestaureerd door een particulier met behoud van het uitzicht en de naam "Gemmenich".
De spoorlijn tussen Gemmenich en Plombières/Bleyberg werd in 1957 ontmanteld. Het gedeelte Moresnet-Mülbach bleef tot 1959 behouden.
Version imprimable